Onze voorouders hebben met de zandloper tijd gemeten. Vandaag gebruikt de mens kwarts-horloges en digitale uurwerken, die de tijd tot op de seconde na precies aangeven. Maar tegelijkertijd gaat door die moderne horloges de boodschap van de zandloper verloren. Het zand loopt uit het bovenste glas naar het onderste glas. De tijd gaat vooruit, heeft een einde, loopt af, de voorraad wordt minder. God heeft ons als mensen een beperkte voorraad jaren geschonken.
Het hangt van ons zelf af wat wij van Zijn geschenk maken. We kunnen de tijd verdrijven, verliezen, verspillen of zelfs doden. Maar die tijd werd ons geschonken opdat we hem waardevol zouden benutten en vullen. Veel mensen zeggen vaak: “tijd is geld”, maar de christen zegt: “tijd is met geld niet te betalen”.
De zandloper toont ons nog een andere belangrijke boodschap, die van de christelijke hoop. Want het zand verdwijnt niet, maar loopt in het onderste glas. En dat onderste glas zie ik als de handen van God, waarin we ons mogen laten vallen. De tijd ligt in Gods goede handen.
Paus Johannes Paulus II (23 mei 2000)
