Zo spreekt de Heer: Woestijn en steppe zullen zich verheugen, jubelen en bloeien de dorre vlakte.
Pronken zal zij met de lelies, van blijdschap jubelen en juichen. De glorie van de Libanon valt haar ten deel,
de luister van Karmel en Sjaron. Zij zullen de glorie van de Heer aanschouwen, de luister van onze God.
Maak slappe handen sterk, geef kracht knikkende knieën.
Spreekt tot allen die de moed verloren hebben: Vat moed en vreest niet: Uw God komt
om de wraak te voltrekken, God komt om te vergelden en om u te redden.
Dan gaan de ogen van blinden weer open en zullen de oren van de doven geopend worden.
De lamme zal springen als herten en jubelen de tong van de stomme. Ja, in de steppe zullen beken ontspringen, rivieren in de woestijn.
De dorre vlakte wordt een vijver, het dorstige land één waterbron.
En op de plaats waar de jakhalzen huisden zullen biezen groeien en groen riet.
Een hoge, gebaande weg zal daar lopen, die de heiligen weg zal heten. Geen onreine betreedt die weg en de dwazen dwalen er niet.
Er zal geen leeuw te bekennen zijn en wilde dieren komen er niet, maar vrijgekochten zullen die weg begaan.
En degene die verlost door de Heer verlost zijn, zullen erover terugkeren. Jubelend komen zij naar de Sion,
hun hoofden omgeven met eeuwige vreugde. Zij zullen vreugde verkrijgen en blijdschap, en pijn en gejammer nemen de vlucht.
Aanhoren wil ik wat God ons zegt.
De Heer spreekt woorden van vrede.
Voor wie Hem eren is zijn hulp nabij:
zijn glorie komt wonen in ons land.
Trouw en waarheid omhelzen elkaar,
recht en vrede begroeten elkaar met een kus.
Uit de aarde bloeit de waarheid op,
het recht ziet uit de hemel toe.
De Heer geeft al het goede:
ons land zal vruchten geven.
Het recht gaat voor God uit
en baant voor Hem de weg.
Toen Jezus op zekere dag onderricht gaf, zaten er ook Farizeeën en wetgeleerden bij, die gekomen waren uit alle plaatsen van Galilea en Judea en uit Jeruzalem. En de kracht des Heren deed Hem genezingen verrichten.
Op dat ogenblik kwamen er enige mannen aan die op een bed een verlamde man met zich meedroegen. Zij trachtten hem binnen te brengen en voor Jezus neer te leggen.
Maar omdat ze vanwege de menigte geen weg vonden waarlangs ze hem konden binnenbrengen, gingen ze het dak op en lieten hem met bed en al door een opening in het tegeldak midden tussen het volk zakken, voor de voeten van Jezus.
Toen Jezus hun geloof zag, zei Hij: 'Vriend, uw zonden zijn u vergeven.'
Maar de schriftgeleerden en Farizeeën vroegen zich af: 'Wat is dat voor iemand, die zo godslasterlijk spreekt?' Wie anders kan zonden vergeven dan God alleen?'
Jezus wist, dat zij zo redeneerden en sprak tot hen: 'Wat redeneert gij toch bij uzelf?
Wat is gemakkelijker te zeggen: uw zonden zijn u vergeven; of te zeggen: sta op en loop?
Welnu, opdat ge zult weten, dat de Mensenzoon macht heeft op aarde zonden te vergeven - en nu sprak Hij tot de lamme -: Ik zeg u, sta op, neem uw bed op en ga naar huis.'
Onmiddellijk stond hij voor aller ogen op, nam het bed waarop hij gelegen had mee en ging God verheerlijkend naar huis.
Iedereen stond er versteld van en ze verheerlijkten God; vol ontzag zeiden zij: 'Wij zijn vandaag van ongehoorde dingen getuigen geweest.'
Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling & vernieuwingen
Om de bijbellezingen iedere morgen in Uw mailbox te ontvangen, kunt u zich hier inschrijven : dagelijksevangelie.org
